Miejska Biblioteka Publiczna

I była miłość w getcie - Ten tytuł brzmi biblijnie, jakby otwierał jeszcze jedną księgę Starego Testamentu, współcześnie dopisywaną, bo rzeczywiście zdarzył się w naszych czasach powód, by ją dopi¬sać. Tytuł sugeruje niejako dalszy ciąg lub dodatek do czegoś, co działo się przedtem lub istnieje obok. Wiem z rozmów, że spójnik "i" był w myśli autora książki elementem bardzo istotnym. Miłość? Nie! I miłość. Razem z "i". Bo miłość nie była w getcie jedyna ani najważniejsza.

A co było najważniejsze? Okrucieństwo? Strach? Nienawiść? Dno upokorzenia? Walka, którą przecież Marek Edelman stoczył i której symbolem jest dziś dla nas? Zapewne. Może się więc wydać, że mó¬wi nam i Pauli Sawickiej tak mniej więcej: tamto wszystko opisałem już wcześniej, różni inni też opisywali, istnieje olbrzymia bibliote¬ka na temat Holokaustu, ale wyobraźcie sobie, była wtedy jeszcze miłość, no więc teraz opowiem to i owo, co pamiętam o miłości, a ty, Paulo, zapisz.
Jacek Bocheński

Jako lekarka i jako człowiek przeżyła zagładę getta warszawskiego, przeżyła zagładę jego dzieci. Żyła wspólnym życiem ze swoimi małymi pacjentami i była świadkiem ich śmierci. Inaczej niż wielu innych towarzyszyła umieraniu każdego dziecka osobno i umierała po wielokroć, z każdym z nich. Także wtedy, gdy poddała się wewnętrznemu nakazowi wybrania dla swoich podopiecznych lepszej śmierci - we śnie, zamiast okrutnej - w komorze gazowej. Wtedy także lękała się o każde dziecko, o to, że któreś z nich obudzi się, zanim nadejdzie śmierć łagodna i będzie skazane na tę okrutną. Książkę trzeba przeczytać. Jest to relacja uczestnika i świadka tragicznych i nieludzkich wydarzeń, napisana z najbardziej ludzkim stosunkiem do śmierci. (Marek Edelman)

Na krawędzi to opowieść o dorastaniu młodej, odważnej Żydówki wychowanej w tradycyjnej chasydzkiej rodzinie. Eva Libitzky przetrwała rządzone przez Chaima Mordechaja Rumkowskiego getto łódzkie, pobyt w Auschwitz-Birkenau i niemieckim obozie pracy Oederan, by doczekać wyzwolenia w nękanym epidemią tyfusu Theresienstadt. Jej historia to opowieść o ludzkiej wytrwałości, rzucająca nowe światło na dzieje łódzkich Żydów podczas wojny oraz żydowskie doświadczenie w okupowanej przez nazistów Europie. Po zakończeniu wojny Eva wraz z mężem i przyjaciółmi rozważała wyjazd do Palestyny, jednak wybuch wojny o niepodległość nowo utworzonego państwa Izrael i wizja uczestniczenia w kolejnym konflikcie zbrojnym przyczyniły się do podjęcia decyzji o emigracji do Stanów Zjednoczonych.Eva Libitzky urodziła się i wychowała w Łodzi w chasydzkiej rodzinie gerów. Po wybuchu drugiej wojny światowej przez cztery i pół roku żyła w najbardziej niedostępnym i najdłu­żej funkcjonującym getcie Europy. Przeżyła Auschwitz-Birkenau, koszmar niewolniczej pracy w fabryce amunicji w Oederan oraz kwarantannę podczas epidemii tyfusu w Theresienstadt. W 1946 roku w bawarskim obozie dla przesiedleńców poślubiła Mieczysława Libickiego (Martina Libitzky’ego). Oboje wyemigrowali do Stanów Zjednoczonych i zamieszkali w Connecticut, gdzie przez piętnaście lat prowadzili kurzą fermę. Eva Libitzky mieszka obecnie na południu Florydy, gdzie spotyka się z młodzieżą szkolną i opowiada o swoich wojennych doświadczeniach. Ma troje dzieci, pięcioro wnuków i jedną prawnuczkę.Współautor książki, Fred Rosenbaum, jest założycielem i dyrektorem Lehrhaus Judaica w Berkeley, największej żydowskiej uczelni dla dorosłych na amerykańskim Zachodzie. Laureat Cowan Award za rok 2010 dla najlepszego w Bay Area autora podejmującego tematykę żydowską. Autor Cosmopolitans, historii Żydów z San Francisco (University of California Press 2009), współautor Here, There Are No Sarahs i Taking Risks. Fragmenty tej ostatniej książki znalazły się w opublikowanej przez Library of America antologii dzieł imigrantów z ostatnich czterech stuleci, zatytułowanej Becoming Americans.

Sam Pivnik ocalał ze świata, którego już nie ma. Mógł zginąć kilkanaście razy, ale dzięki szczęściu, sile i determinacji przeżył i mógł opowiedzieć swoją nadzwyczajną historię.W dniu jego trzynastych urodzin, 1 września 1939 roku, nazistowskie Niemcy najechały na Polskę, a wraz z tym wydarzeniem życie Pivnika zmieniło się nieodwracalnie. Przeżył będzińskie getto, a potem przez sześć miesięcy pracował jako więzień na osławionej rampie w obozie Auschwitz-Birkenau, gdzie dokonywano selekcji ludzi z kolejnych transportów, kierując niektórych do obozu, a innych wprost do komór gazowych.Po tych traumatycznych doświadczeniach trafił do obozu przy kopalni Fürstengrube (dzisiaj kopalnia "Wesoła"). Przeżył morderczy "marsz śmierci" po obozach w głębi upadającej III Rzeszy i jest jednym z niewielu, którzy wyszli cało z ataku samolotów RAF na statek więzienny Cap Arcona, o którym sądzono mylnie, że przewozi uciekających esesmanów. W końcu dotarł do Londynu.Teraz Sam Pivnik, już po osiemdziesiątce, opowiada, jak wyratował się z najbardziej niebezpiecznych i przerażających opresji wojennych.

Gertruda żyła naprawdę. Żyła podwójnie i pochowano ją dwa razy...

Michał Stołowicki, dziś Michael, jedyny syn bogatej żydowskiej rodziny, miał 5 lat, kiedy umierająca matka powierzyła go opiece Gertrudy Babilińskiej, jego kochanej niani. Gertruda przysięgła, że wychowa chłopca jak własnego syna - w Palestynie. Mimo koszmaru wojny dotrzymała obietnicy. Szczęśliwie na drodze tych dwojga stanęli dobrzy ludzie, wśród nich oficer SS, który stracił żonę - Żydówkę oraz żydowski lekarz, pomocny w najtrudniejszych chwilach.

To opowieść o wielkiej miłości, odwadze, zaskakujących odmianach losu. Napisana tak pasjonująco, że trudno się od niej oderwać.

Ludzie często pytają mnie, w jaki sposób udało mi się pogodzić ze swoją przeszłością. Nie jestem z nią pogodzona. Przeszłość uformowała mnie taką, jaką jestem, cokolwiek to znaczy. Ale jeśli chcesz żyć dalej, jeśli się na to zdecydowałeś, to musisz żyć ze swoją przeszłością.
[Janina David]

Wydane w wielu krajach niezwykłe wspomnienia, pisane z perspektywy żydowskiej dziewczynki, która w chwili wybuchu wojny miała dziewięć lat. Jej szczęśliwe dzieciństwo skończyło się jesienią 1939 roku, gdy po ucieczce z rodzinnego Kalisza znalazła się z rodzicami w okupowanej Warszawie. Przemycona z warszawskiego getta na drugą stronę, ukrywała się u zaprzyjaźnionej rodziny, a potem w katolickim klasztorze i w sierocińcu. Skrawek nieba jest pierwszym polskim wydaniem książki Janiny David.